Een cliënt van mij is een drukke moeder van 2 kinderen en werkt 32 uur per week. Ze is uit balans: ze voelt zich altijd opgejaagd en uitgeput en wil zich heel graag beter voelen.
Nadat we samen geïnventariseerd hadden wat ze allemaal deed op en dag, en vooral: hoe ze zich hierbij voelde, slaakte ze een diepe zucht: ‘Voor wie doe ik het eigenlijk allemaal?’
Dit kost energie
Herken je jezelf? Dat je altijd maar opgejaagd voelt, druk met je things-to-do-lijstje af te krijgen zodat je niets vergeet en er niets in de soep loopt. Hartstikke goed en lief enzo van je, en zeker een mooie kwaliteit. Maar is het bij jou misschien ook zo, dat deze kwaliteit is doorgeslagen? Dat je erachter begint te komen dat al het geregel en geren je veel meer energie kost dan dat het je oplevert?
Waarom doe je dit eigenlijk? En voor wie doe je dit eigenlijk?
Verwachtingen van anderen
Toen mijn cliënt en ik dit verder onderzochten, zag ze dat ze graag de touwtjes in handen had, omdat het anders ‘niet goedkwam’. Ze dacht ook dat anderen dit van haar verwachtten: dat ze regelt dat er traktaties zijn, het beddengoed gewassen is, de vakantie uitgezocht, het huis opgeruimd en ze op visite bij haar familie gaat (en dit is nog maar een kleine greep uit haar lijstje). En oja, ze op haar werk geen steken laat vallen. Daar wordt ze voor betaald, dus het is logisch dat ze alles geeft.
Uit balans
Ze geeft eigenlijk zoveel aan anderen, dat er niets meer over is voor zichzelf. Het is niet meer op te lossen met een paar avonden vroeg naar bed of een korte vakantie of extra sporten. Ze is uit balans en laadt niet zomaar meer op.
Om terug te komen op de vraag van mijn cliënt: voor wie doet ze dit nu eigenlijk? Ze ontdekte dat ze bang was voor kritiek van anderen. Ze wilde dat anderen haar waarderen om wat ze doet, in plaats van haar te betrappen op een foutje. Want een fout maken, maakt haar kwetsbaar en bang.
Doodsbang voor afwijzing
Heel logisch, zo legde ik uit. Vanuit de evolutie was het voor onze overleving belangrijk dat wij onderdeel uitmaakten van een groep. Zonder groep konden we zeker niet overleven. In ons eentje konden we geen goede maaltijd bij elkaar zoeken èn als kwetsbare mensen (zonder schild en scherpe klauwen) waren we ook nog eens een gemakkelijk doelwit voor wilde dieren. De kracht van mensen ligt daarom in het samen-zijn en onze denkkracht. Daarmee kunnen wij dieren te slim af zijn en kunnen we overleven.
Verstoting uit de groep, betekende letterlijk het einde van ons leven.
Natuurlijk is er vandaag de dag veel veranderd en zijn er geen wilde dieren meer om ons heen. Maar onze hersenen werken nog bijna precies zoals in die tijd. Wat maakt dat wij letterlijk doodsbang zijn om afgewezen en verstoten te worden.
Maar zeg nou zelf: word je verstoten door je familie als je een verjaardag niet viert? Als je een afspraak vergeet? Als je een project te laat oplevert? Misschien zijn mensen boos of teleurgesteld, maar verstoten is van een andere orde.
Nu jij
Wil je weten hoe je beter voor jezelf kunt zorgen? Wil je weten hoe je je minder aantrekt van wat anderen van je denken? En wil je milder en vriendelijker voor jezelf zijn, zonder angst voor afwijzing?
Je bent welkom voor een gratis Inspiratiesessie. Tijdens dit gesprek kun je vertellen waar je tegenaan loopt en geef ik je inzicht in jezelf en een waardevolle tip mee. En: dit gesprek is gratis en vrijblijvend, joepie!
Spreek ik jou binnenkort?
Geef een antwoord