‘Denk dan vooraf na voordat je een kind neemt’, ‘Je mag blij zijn dat je een kind hebt!’ ‘Verwend nest!’. Deze en nog meer pittige reacties ontvingen schrijfster Marte Kaan en ik, naar aanleiding van het artikel ‘Soms houd je als moeder maar de schijn op’ in het NRC Next. Hebben deze reageerders gelijk? Mag ik niet klagen? Heb ik dan vooraf niet goed nagedacht over het krijgen van een kind? Ben ik echt een verwend nest? Of is de praktijk iets genuanceerder?
Dubbele gevoelens
Eerst maar eens een verkeerd beeld uit de wereld te helpen: ik ben zeker hartstikke blij met mijn dochters! Het artikel in NRC Next beschrijft juist het feit dat je als moeder zoveel dubbele gevoelens ervaart. Je voelt je hemels gelukkig, maar ook ongelukkig tegelijk. Dat heeft niets met vooraf nadenken of verwend nest te maken. Daarbij: vooraf goed nadenken over het krijgen van een kind is gewoon niet mogelijk. Bijna alle moeders bevestigen dit, er is vooraf geen voorstelling te maken van het moederschap.
Praktische en gevoelsverandering
Alleen al praktisch verandert er heel veel. Veel vrouwen denken vooraf vast te kunnen houden aan hun oude leven. Ze willen na de bevalling best een stapje terug doen op hun werk en snappen best dat je niet meer ieder weekend uit eten kunt. Maar dat de praktijk vaak ingewikkelder is dan dat, valt moeders toch rauw op hun dak. De combinatie van moederschap met hun partner, werk, familie, vrienden, huishouden, blijkt veel zwaarder dan vooraf gedacht. Het lukt ze niet om op oude voet door te gaan, ondanks hun voornemens.
Daarnaast hebben vrouwen vooraf geen idee wat moederschap gevoelsmatig inhoudt. Hun kind is het eerste kind wat ze überhaubt vasthouden. De zorg voor een kind dat helemaal aan jou is toevertrouwd, is vooraf niet in te schatten. De positieve en tegelijkertijd negatieve gevoelens die een kind in je losmaakt, valt niet voor te stellen.
Dubbel rot
Natuurlijk mogen moeders blij zijn dàt ze een kind hebben! En geloof me, dat zijn de meesten ook. Maar dat neemt niet weg dat moeders zich ook rot kunnen voelen over het moederschap. Het feit dat ‘het altijd erger kan’ maakt niet dat de problemen van deze moeders als sneeuw voor de zon verdwijnen. Het maakt juist dat vrouwen zich ‘weggezet’ voelen, omdat ze ‘niet moeten zeuren’. Waardoor ze zich nog rotter gaan voelen: hun rotgevoelens stoppen ze weg. Dubbel rot dus.
Eerlijk
Moeders die eindelijk moed hebben gevonden om heel voorzichtig te laten doorschemeren dat het soms niet meevalt om moeder te zijn, krijgen vaak de deksel op hun neus. Daarom vind ik het zo belangrijk eerlijk te zijn tegen moeders. Dat je je niet hoeft te schamen of schuldig hoeft te voelen als je je soms rot voelt als moeder. En dat dat gevoel náást je gelukkige gevoel kan bestaan. Je bent een hele normale moeder!
Welke reacties kregen jij toen je je vervelende gevoel met je omgeving deelde? Heb je begrip of onbegrip ervaren?
Geef een antwoord