Lees hieronder mijn reactie op een artikel in de Volkskrant over thuis- of ziekenhuisbevallingen.
“Geachte redactie,
Graag reageer ik op het artikel ‘Einde van het thuisbeval-tijdperk’ van Barbara van Erp van woensdag 9 mei jl.
Als coach voor moeders die geen roze wolk ervaren, wil ik benadrukken welke invloed een (negatieve) bevallingservaring heeft op moeders en het ontwikkelen van een postnatale depressie (ook wel prepartum depressie genoemd). Gemiddeld hebben moeders 10 tot wel 25% kans op een postnatale depressie en die kans wordt met iedere complicatie die bij een bevalling is, groter.
Bij de vrouwen die ik coach en de vrouwen die ik interview voor mijn boek ‘De grijze wolk’, zie ik relatief vaak dat moeders met een nare bevallingservaring in hun kraamtijd of daarna vastlopen. Ze voelen zich ongelukkig en vervolgens schuldig en kunnen hierdoor geen goede moeder zijn. Zo’n periode legt een slechte basis voor een startend gezin.
In mijn beleving ligt de nadruk bij bevallen (en de discussie over thuis- of ziekenhuisbevallingen) vooral op het medische aspect. Omdat dat het medische stuk steeds belangrijker wordt in de maatschappij, zie je hiermee ook een verschuiving naar ziekenhuisbevallingen. Vrouwen zijn angstig voor hun bevalling en kiezen voor de veilige optie: het ziekenhuis. De discussie gaat vaak over welke manier van bevallen ‘het beste’ zou zijn.
Wat in deze discussie uit het oog wordt verloren, is dat veel vrouwen zich ontzettend angstig en eenzaam voelen voor en tijdens een bevalling. Dit komt voor bij zowel thuisbevallingen, waarbij een vrouw haar verloskundige belt na weeën om de zoveel minuten en tot die tijd in haar eentje met haar angst is. Maar het komt ook veel voor bij ziekenhuisbevallingen, waar er sprake is van minimale begeleiding door bijv. een gynaecoloog en de vrouw voor het grootste deel aan haar lot wordt overgelaten. In Nederland (of de Westerse wereld) moet de vrouw alles alleen kunnen en doen. Terwijl in andere culturen het heel normaal is dat zussen en moeders een vrouw begeleiden bij de bevalling. Zij kunnen haar geestelijk ondersteunen (ok, daar is de medische wetenschap minder ver…).
Er is bewezen dat bij vrouwen die angstig zijn, de bevalling veel langer duurt. Doordat een bevalling langer duurt, zal eerder worden overgegaan op ingrepen zoals een ruggenprik of inknippen. Kortom: ik ben geen speciaal voorstander van ziekenhuis- òf thuisbevallingen. Ik ben voorstander van meer en betere begeleiding voor, tijdens en na een bevalling. Om zo een grijze wolk of nog erger te voorkomen.
Met vriendelijke groet,
Renske Tjoelker
Mamas-coach en auteur van het boek ‘De grijze wolk’
06-53927879
www.mamas-coach.nl
Hoi Renske,
Wat een mooie brief. Groetendeels ben ik het met je eens, maar een opmerking moet me van het hart. Ik ben tweemaal op medische indicatie in het ziekenhuis bevallen. Mijn eerste bevalling was zwaar met complicaties, mijn tweede bevalling ging goed en snel. Echter, ik ben door zowel gynaecoloog als klinisch verloskundige als verplegend personeel enorm goed gesteund. En natuurlijk door mijn man. De zin: ‘Maar het komt ook veel voor bij ziekenhuisbevallingen, waar er sprake is van minimale begeleiding door bijv. een gynaecoloog en de vrouw voor het grootste deel aan haar lot wordt overgelaten.’ komt mij dan ook vreemd voor. Misschien zal dit soms zo zijn, maar zeker niet altijd en in elk ziekenhuis!
Met vriendelijke groet,
Annemieke
Hoi Annemieke,
Fijn dat jij de begeleiding wel als goed hebt ervaren!
Mijn brief is geschreven vanuit mijn eigen ervaring èn ervaring van veel van mijn cliënten. Natuurlijk is het niet zo dat de begeleiding per definitie onvoldoende is. Maar als de begeleiding niet goed is, zijn de gevolgen daarvan vaak enorm groot.
Dankjewel en groet, Renske
Hallo Renske,
Wat een prima invalshoek om de thuis/ziekenhuisbevalling te bekijken. Ik vind het zelf lastig om mijn persoonlijke ervaringen (4 bevallingen) te scheiden van de argumenten en de discussie. Mijn 4 bevallingen hebben op mijn nadrukkelijke wens allemaal in het ziekenhuis plaatsgevonden. Ik had geen greintje begrip voor vrouwen die thuis wilden bevallen. Te veel gekleurd door mijn eigen ervaringen.Nu echter denk ik; ach, bij de laatste had ik ook prima thuis kunnen bevallen. Ik had gewoon te weinig vertrouwen in de natuurlijke gang van zaken rondom de bevalling en in mijn lijf. Jammer, het had veel mooier kunnen zijn.Ik wilde alleen maar veiligheid. Maar er is meer. Ik snap nu pas dat vrouwen thuis willen bevallen. Als het goed gaat is dat geweldig. Maar laat vooral vrouwen zelf kiezen. Ik denk dat dat het belangrijkste is.