De band tussen moeder en kind

Toen mijn oudste dochter een baby was, heb ik door alle zorgen weinig aandacht aan onze band besteed. Onze relatie was puur gericht op of ze lichamelijk wel goed functioneerde. Dronk ze genoeg? Hoe kon ik haar laten slapen en hoe kon het huilen stoppen? Wat is er met haar aan de hand? Het lukte me niet om rustig en fijn met haar te zitten en te knuffelen; door alle zorgen kwam het niet eens in mij op!

Met mijn jongste kind heb ik dit wel gedaan. Ondanks dat mijn vader 24 uur voor de bevalling is overleden, heb ik niets of niemand mij van de roze wolk laten afhouden. Ik heb me niet alleen gericht op de praktische verzorging, maar heb geprobeerd ook veel meer van haar en mijn behoeftes uit te gaan. ’s Avonds had ze een huiluurtje en ik wiegde haar elke avond net zolang tot ze in slaap viel. Omdat het haar hielp, maar ook omdat ik het fijn vond om een uur met haar te knuffelen. Vaak was ik enorm ontroerd omdat ik zoveel liefde voelde. En omdat ik dit samen zijn met mijn oudste zo gemist had. Ik besefte dat ik in de tussentijd veel geleerd had…

Nu knuffel ik ze elke dag en laat ik ze elke dag weten hoeveel ik van ze houd. Dat ik óók van ze houd als ik weleens boos op ze ben. En ik vertel ze hoe blij ik ben dat precies zìj mijn dochters mogen zijn.

Hoe is de band tussen jou en je kind(eren)? En wat doe jij elke dag om jullie band te verstevigen? Wil je ook meer doen om jullie band te verstevigen en kun je wel wat hulp gebruiken? Je bent welkom voor een gratis intakegesprek.