Het klinkt je vast bekend in de oren: schuldgevoel. Wat hebben we er vaak en veel last van! Als we eventjes niets doen, een weekend weg willen zonder onze kinderen, een etentje afzeggen of boos zijn op onze kinderen. En kiezen weer voor wat ‘hoort’ of iets waar we anderen niet mee teleurstellen. En zetten onszelf op de laatste plaats.
Waar dient dat schuldgevoel eigenlijk voor en wat kun je eraan doen?
Schuldgevoel is een gemoedstoestand waarbij je geweten je een vervelend gevoel geeft over iets wat je juist wèl of juist niet gedaan hebt. Op zich een nuttige reactie; zo kun je bijvoorbeeld je excuses aanbieden voor je gedrag dat niet helemaal door de beugel kon.
Maar in veel gevallen is schuldgevoel niet terecht. Dan wordt het schuldgevoel veroorzaakt omdat we teveel van onszelf verwachten. We willen alle rollen in ons leven naar ieders tevredenheid vervullen. En we voelen ons schuldig en slecht als het mis gaat op één van onze rollen: we vinden onszelf een slechte moeder/ partner/ vriendin/ werknemer/ dochter… Maar wees eens realistisch: denk je dat het mogelijk is om iedereen, inclusief jezelf, tevreden te houden?
Hieronder volgen een paar tips hoe je met je schuldgevoel kunt omgaan.
1. Hoe voelt het?
Sta in de eerste plaats eens stil bij je schuldgevoel. Waar voel je het in je lichaam? Heb je bijvoorbeeld een zenuwachtig gevoel in je buik, of een dichtgeknepen keel? En hoe is dit schuldgevoel voor je?
Dat is een eerste stap om niet met een grote boog om je schuldgevoel heen te lopen, maar om het te (h)erkennen.
2. Is het terecht?
En om erachter te komen of je schuldgevoel terecht is, kun je jezelf afvragen of je het realistisch vindt als jouw partner of vriendin zich schuldig zou voelen in jouw plaats. Dit kan je helpen om te zien dat je schuldgevoel vaak onrealistisch is.
3. Kies je voor angst of voor liefde?
Omdat ons schuldgevoel vaak niet realistisch is, kun je het nadat je hebt gecheckt of het terecht is, het laten voor wat het is. Dat wil zeggen: je ziet dat je schuldgevoel er is, maar je hoeft er niet naar te luisteren als jouw raadgever. Schuldgevoel is een emotie die wordt gestuurd vanuit angst. Maar wat als je eens redeneert vanuit liefde? Jezelf iets toestaat en iets gunt?
Dan voelt dat weekendje weg misschien een stuk beter aan, omdat je dan samen met je partner weer even op adem kunt komen. Vergeef je jezelf je korte lontje voor vandaag, omdat je ziet dat je wel erg veel hooi op je vork had genomen. Zo word je wat milder voor jezelf.
Op welke momenten heb jij last van je schuldgevoel? Wat helpt jou? Wil je ook minder last hebben van je schuldgevoel en meer genieten van het ‘nu’? Je bent welkom voor een gratis intakegesprek. Neem vrijblijvend contact op met Renske Tjoelker via info@mamas-coach.nl of 06-53927879.
Ik wil even wat kwijt. Bij de geboorte van mijn oudste kind nu bijna 15 jr geleden, was ik in paniek. Na 2,5 jaar bleek dat het een PD was. Bij de geboorte van mijn jongste (nu 9) was er vreugde en liefde. Intens.
En nu? Schuldgevoel. Omdat mijn oudste wellicht niet goed gehecht is en de band met mijn jongste zo sterk is, dat de kinderpsychologe aanraadt zelf in therapie te gaan om te bekijken hoe ik haar kan loslaten. Praktisch gezien laat ik haar (teveel) los, emotioneel gezien blijkbaar niet, mijn dochter laat via spel aan de therapeute weten dat wat ik zeg, niet altijd is wat ik voel. En ikzelf? Ik weet dat ik bij beide kinderen voortdurend bezig geweest ben hun autonomie te versterken, pedagogisch zo verantwoord mogelijk bezig te zijn. Maar ik voel me nu geplet door schuldgevoel….
Beste Irene,
Wat verdrietig dat je zo’n moeilijke start hebt gehad met je oudste dochter. Een zware tijd lijkt me…
En wat fijn dat je bij je andere dochter wel vreugde hebt mogen ervaren!
Ik herken heel erg wat je vertelt, ik heb (ongeveer) hetzelfde ervaren. Maar weet je, het is nooit te laat om met jouw gevoelens hierover aan de slag te gaan. En jouw verdriet te ‘helen’.
Natuurlijk is er spijt. Misschien kun je dit proberen een plek te geven. Je kunt je oudste dochter bijv. een brief schrijven waarin je vertelt hoe graag je het anders had gewild. En wat je jezelf en haar het liefste had gegund. En misschien, als de tijd daar is, kun je het haar ooit voorlezen of vertellen. Ik ben er trouwens van overtuigd dat ze dit alleen al kan ‘voelen’ doordat jij de brief alleen al hebt geschreven.
Misschien vind je deze columns ook helpend om te lezen:
http://www.mamas-coach.nl/waarom-spijt-niet-nodig-is/
http://www.mamas-coach.nl/de-band-tussen-moeder-en-kind/
Veel sterkte en succes en als ik iets voor je kan betekenen dan weet je me vast te vinden.
Groet Renske Tjoelker, Mamas-coach